مطالعه نحوه گرده افشانی و تأثیر کم آبی بر آن در ژنوتیپ های bromus inermis

این پژوهش با هدف مطالعه میزان خودناسازگاری و نحوه گرده افشانی در دو محیط رطوبتی (عدم تنش و تنش خشکی) روی 25 ژنوتیپ بروم گراس نرم در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سال 1391 در مزرعه دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد.بدین منظور نیمی از خوشه های هر ژنوتیپ جهت انجام خودگشنی اجباری پاکت شدند و به نیم دیگر اجازه گرده افشانی آزاد داده شد. نتایج نشان داد که میانگین تعداد دانه در خوشه تحت شرایط عدم تنش برای شرایط دگرگشنی 4/161 و برای حالت خودگشنی 60/5 عدد بود که حاکی از میزان بالای خودناسازگاری در این گونه است. تحت شرایط تنش خشکی این مقادیر به ترتیب 8/142 و 76/4 عدد بود که حاکی از تأثیر شرایط محیطی (تنش رطوبتی) بر تولید بذر در هر دو شرایط خودگشنی و دگرگشنی است. همین روند برای وزن دانه در خوشه نیز مشاهده گردید. برای صفت وزن دانه در خوشه در شرایط عدم تنش نسبت به شرایط تنش تنوع و پراکندگی بین ژنوتیپ ها بیشتر بود. تنوع بالایی بین ژنوتیپ ها از نظر شاخص خودسازگاری مشاهده گردید. به طوری که ژنوتیپ های دارای بیشترین و کمترین خودسازگاری مشخص گردید.